မ်က္ႏွာ
တရြာမွတ္ထင္၊ ကိုယ့္ကိုခင္သည့္
ခ်စ္ၾကင္သူေလးေရ
တရက္တရြာ၊ တမ်က္ႏွာ
ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေျပာင္းခဲ့ျပီ။
အသက္ ၂၀
အမွန္မ်က္ႏွာ၊ ငါၾကည့္မွာေပါ့
ဘာမွ်ကိုယ္က်ိဳး မၾကည့္ႏိုင္။
အသက္ ၃၀
မွန္တိုင္း မဟုတ္၊ အလုပ္မ်က္ႏွာ
ငါၾကည့္မွာေပါ့
ဒါမွ အလုပ္ျဖစ္မယ္။
အသက္ ၄၀
မွန္သည္ကိုသိ၊ ၾကည့္မေနႏိုင္
အလုပ္ကိုသိ၊ ၾကည့္မေနႏိုင္
မယား၏မ်က္ႏွာ
သား၏မ်က္ႏွာ၊ ၾကည့္ရပါျပီ
မွန္ရာ မလုပ္ဝံ့ေတာ့ျပီ
မွန္ရာမလုပ္၊ ရန္ငါရႈပ္
ကုပ္ကုပ္ကေလး ေကြးရျပီ။
အသက္ ၅၀
၆၀
၇၀ ႕႕႕
အရြယ္ၾကီးမွ၊ လူမုန္းမခံမခံပါရေစႏွင့္
ေလာကဆိုတာ သည္လိုေပါ့ကြယ္။
ဆရာတင္မိုး ခ်င္းတိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈမဂၢဇင္းမွာ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာ။ ပုဂံေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံစာအုပ္မွာ ပါတဲ့အတိုင္း ကူးယူတင္ျပပါတယ္။ ဆရာေရးတဲ့ ျမန္မာစာသတ္ပံုကို ေလ့လာၾကေစလိုပါတယ္။
ဆရာတင္မိုးကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္အထူၾကီးထဲမွာ ဆရာ့ကဗ်ာေတြကို တစ္ေတြနဲ႔သာရိုက္ႏွိပ္ထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေဒလီမွာေတြ႔ၾကေတာ့ ဆရာက တကို တစ္လုပ္ေနၾကတာကို ေျပာမသြားပါ။ အရြယ္ၾကီးမွ၊ လူမုန္းမခံမခံပါရေစႏွင့္ ေလာကဆိုတာ သည္လိုေပါ့ကြယ္လို႔ သူ႔ကဗ်ာမွာ ေျဖထားျပီးသားကိုးလို႔ နားလည္ရပါေတာ့တယ္။
ကြ်ႏု္ပ္သည္ကား အသက္ၾကီးျပီး လူမုန္းခံေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေလာက္ သတၲိမေကာင္း။ ဆရာတင္မိုးလို မႏူးညံ့ပါတကား။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၀-၁၂-၂၀၁၈
၃၀-၁၂-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment