The Work Of An Online Doctor အွန်လိုင်းဆရာဝန်တော့ မဟုတ်ပါ

အခုလေးတင် နာရီဝက်အတွင်းမှာ  ဖြေထားပြီးသား အူမကြီးကင်ဆာလူနာတယောက်က ထပ်မေးပါတယ်။ ဆလိုင်းချိတ်ရမလားတဲ့။

နောက်တယောက် သွေးကင်ဆာဖြေထားပေးပြီးသူတယောက်က အသံဖိုင်နဲ့ မေးပါတယ်။ 

နေမကောင်းသူတွေက မေးကြပါတယ်။ ဖြေတတ်တာ ဖြေတယ်။ ရောဂါလည်း စုံတယ်။ အမေး-အဖြေ သောင်းဂဏန်းတော့ ရှိလောက်ပြီ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၉ နှစ် နယူးဒေလီမှာနေစဉ် ကတည်းက ဖြေနေတာ။

ဒါပေမဲ့ အဝေးကနေ ဆေးကုသလိုတော့ မလုပ်ပါ။

ဆေးကုတယ်ဆိုတာ အင်မတန် တာဝန်ကြီးတယ်။ ဆေးရုံကြီးငယ်တွေမှာ ၁၅ နှစ်လုပ်ခဲ့တယ်။ ပြင်လူနာတွေဆိုရင်တော့ လာပြတဲ့အခါ စမ်းသပ် စစ်ဆေးပြီး ဆေးပါပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ခေတ်မှာ လူနာကို ဒီဆေးဝယ်ခဲ့၊ ဒီဆေးဝယ်သောက်လို့ မလုပ်ပါ။ ကိုယ့်ဆေးခန်းမှာ စုံလင်အောင်ထားတယ်။ ပြည်သု့ဆေးရုံတွေမှာတော့ မရှိတာကို အဝယ်ခိုင်းပါတယ်။ ဝယ်ခိုင်းရတာ သိပ်မများလှပါ။

အတွင်းလူနာတိုင်းကိုတော့ ၂၄ နာရီ တာဝန်ရှိတယ်။ ဆရာဝန်တယောက်တည်းသာရှိလည်း (ကန်တော့) ညဘက်အိပ်နေစဉ် ခွေးဟောင်းသံကြားရင် ထပေတော့။

မနက်ကတည်းက တနေကုန် လူနာတွေ လိုတာအကုန်လုပ်ပေးရတာ။ လူနာသက်သာပျောက်ကင်းတော့မှ ဆေးရုံဆင်းစေတယ်။

အွန်လိုင်းကနေ ဆေးကုသလို မလုပ်ချင်ပါ။ ကိုယ်က ၂၄ နာရီ လိုင်းပေါ်မှာ မနေနိုင်။ အလုပ်ကလည်း အခမဲ့သာဖြစ်ပြီး လက်ထောက်လည်းမရှိ။ တချိန်လုံး တာဝန်မယူနိုင်ပါ။ တခြားလုပ်စရာလေးတွေကလည်း ရှိတယ်။ ဆောရီး။

မက်စင်ဂျာကနေ တခွန်းမေး တခွန်းဖြေလည်း မလုပ်ပါ။ မေးလိုတာသာ ရေးချထားပါရန်။

ကျွန်တော်က အွန်လိုင်းအလုပ်မျိုး၊ ဇူးမ်မီတင်တွေ၊ ဗာကျုရယ်အစည်းအဝေး၊ အခန်းအနား(အခမ်းအနား)တွေနဲ့ တယ်မကိုက်လို့ အတတ်နိုင်ဆုံး တက်ရောက်ခြင်း မရှိပါ။ ဆောရီး။ 

တချိုု့ခေတ်လူတွေ စာရေးတာ စာလုံးပေါင်းသတ်ပုံမမှန်တာသာမကပါ၊ အသံနဲ့ စကားအသုံးအနှုန်းလည်း နားမလည်တာတွေ ရှိတော့ ခက်တယ်။ လျှာဖျားလေးနဲ့၊ နှာခေါင်းသံနဲ့၊ စသံ ဆသံမကွဲ၊ ဘန်းစကား၊ အသံထွက်မမှန်တာတွေနဲ့ ခက်တယ်။ နားမလည်တာတွေပါတယ်။ 

ကျွန်တော်က တောကျတယ်။ ရှေးကျတယ်။

ဒေါက်တာတင့်ဆွေ